กลับมาแล้วขอรับ….ภายหลังหายหน้าหายตาไปยาวนานหลายวัน…..เนื่องจากติดธุระจำต้องเดินทางไปยอดเยี่ยมเครือญาติๆที่ชนบท……
ก็คนมันพี่น้องมากอ่ะนะครับ……ไปบ้านนอกคราวนี้…ไม่เสียเที่ยวครับผม…มีประสบการณ์แปลกๆใหม่ๆ…….
ก็ไม่พ้นประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องเอาๆกัน โน่นแหล่ะครับผม….
แล้วจะเบาๆเล่าสู่กันฟังพอให้เกิดอารมณ์ทางเพศได้เล็กๆน้อยๆ………ในจังหวะต่อๆไป..ถ้าเกิดไม่เป็นโรคภูมิคุมกันบกพร่อง ตายซะก่อน…..เฮ้อ………………..
แต่ว่าสำหรับเรื่องถัดไปที่จะเล่า…..ให้คุณๆสมาชิกได้อ่านก็เป็นประสบการณ์ในสมัยก่อนของผมเองอีกโน่นแหล่ะ
บังเอิญผมเป็นผู้ที่ค่อนข้างจะโชคดีไอ้เรื่องอย่างว่า ได้โอกาสได้ลิ้มรส ประสบการณ์การเอา มากมายแบบ
มีอีกทั้งกับเด็กตัวเล็กๆ, กับทอมบ้าง , กับภรรยาประชาชนบ้าง , กับหลานสาวนายจ้างบ้าง……………….
เล่ากันวันเดียวไม่มีหมด….ก็เบาๆอ่านกันไปน่ะขอรับยืนยัน มันจะเข้มข้นขึ้น…ใกล้ตารางมากยิ่งๆขึ้น………
แล้วก็อย่างเดียวกัน ตอนนี้…..
ประสบการณ์ตรงของผม….ก็เกิดขึ้นในคราวที่ผมได้ได้โอกาส ไปรับใช้กองทัพในฐานะของชายไทย…ก็เป็นไอ้สามเณร (ทหารเกณฑ์แหล่ะนะครับ…..)
คุณน่าจะเคยทราบมาบ้างว่าทหารคนแก่ๆเค๊าจะมีทหารประจำตัว ไว้รอรับใช้ ดูแลบ้าน เฝ้าบ้าน หรือก็แล้วแต่จะสั่งให้ทำ…..
ผมเป็นคนอีกคนหนึ่งครับผมที่ภายหลังฝึกฝนทหารใหม่เสร็จ ได้รับเลือกให้ไปเป็นทหารประจำตัวของ ทหารคนแก่ท่านหนึ่ง
(หน่วยที่ผมไปประจำอยู่ อยู่แถบจังหวัดนครนายก ขอรับ คงจะทายใจออกว่าเป็นหน่วยอะไร) ….
ผมไม่รู้จุดมุ่งหมายที่แจ้งชัดว่าเพราะเหตุใดผู้หมวดถึงเลือกผมให้ไปเป็นทหารประจำตัวของ ทหารคนแก่ท่านนี้
(ถัดไปผมจะเรียกท่านว่า ผู้บัญชาการ) บางทีอาจอาจเป็นเนื่องจากว่าผมมองเป็นระเบียบ….มองสะอาด…หรืออะไรก็แล้วแต่จะทายใจอ่ะนะครับ..
แม้กระนั้นไม่เป็นไรนะครับ…นับว่าเป็นบุญของผมแล้วกัน..เนื่องจากว่าใครๆเค๊าก็ว่าก็ดีแล้วหล่ะ ดีมากยิ่งกว่า อยู่ที่กองร้อย เป็นพันๆเท่า……….
ท่านผู้บังคับการ น. เป็นคนใจดีนะครับ ดีกับผมมากมาย….เรียกผมว่าลูกทุกคำ …..
ผมก็ดีแล้วกับท่านขอรับ….รอดูแลทุกสิ่ง…..ตลอดตัวท่านเอง…..ภรรยาของท่าน ….หนูน้อยๆอีกสองคน……
ผมดำเนินชีวิตที่บ้านประจำการของท่านอย่างสุขสบาย………ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างดูกรบสดชื่นไปหมด……………….
เรื่องราว ช่วงชีวิต ที่สงบราบเรียบของผมในบ้านของผู้บัญชาการรวมทั้งครอบครัว ดำเนินไปราวกับนิยาย ……
ผมอยู่ตรงนี้อย่างสบายพร้อมด้วยกายและก็จิตใจ……….จนกระทั่งเดือนลำดับที่สาม….ของการเป็นทหารประจำบ้าน……
ตอนเวลาเย็นของวันหนึ่ง ผู้บังคับการเรียกผมเข้าไปคุยด้วย….ว่าอยากที่จะให้ผมไปช่วยงานที่บ้านย่า(ม่าม้าของผู้บัญชาการ)
ที่กรุงเทพมหานครสักเดือนหนึ่ง เพราะว่าตอนนี้ ขี้ข้าที่บ้านของย่า กลับไปเยี่ยมบิดาซึ่งป่วยไข้ที่บ้านนอก ไม่มีผู้ใดช่วยเลี้ยงดู…..
ผมก็ตอบยินดี……ดีเสียอีกจะได้ไปเปิดหูเปิดตาที่จังหวัดกรุงเทพมหานคร สักเดือนหนึ่ง……..
ผู้บังคับการเล่าให้ผมฟังว่า ที่บ้านย่า…ธรรมดาแล้วจะมีคนอยู่เพียงแค่สองสามคนแค่นั้น….เป็นย่า คุณแอน(น้องสาวของผู้บังคับการ)
และนางเอียด(คนใช้)…..ย่า…ถึงท่านจะแก่แล้ว..แต่ว่ายังจะต้องออกไปดูแลธุรกิจภายนอกทุกๆวัน…….
ที่บ้านอ่ะ…ผู้ที่อยู่ประจำก็จะเป็นคุณแอนน้องสาวของผู้บังคับการ ซึ่งปัจจุบันนี้ป่วยด้วยอัมพาตตลอดตัว เนื่องจากว่าเผชิญอุบัติเหตุ
ช่วยเหลือตัวเองมิได้ ควรมีคนช่วยดูแลทุกเรื่อง ………
ผมคิดภาพออกในทันทีว่าการที่จะจำเป็นต้องรับหน้าที่ดูแลขัดขี้ ถูเยี่ยวคนเจ็บ คืออะไร เพราะว่าตอนผมเด็กๆเคยช่วยเครือญาติๆดูแล ป้า
ซึ่งนอนเสื่อมโทรมป่วยด้วยอัมพาต อยู่แทบสองปี…..เฮ้อ ผมถอนใจ…….แต่ว่าก็…ชั่งหัวมัน….เพียงแค่เดือนเดียวเอง…แต่ผมก็แอบคิดในใจว่าอยากลองมีอะไรกับคนไข้ดูจังเพราะเห็นแต่ใน คลิป โป้เลยอยากลองเองจัง
รวมทั้งจัดว่าช่วยผู้บังคับการแล้วกัน ท่านดีกับพวกเรานิ…….ผู้บัญชาการไม่เกลี้ยกล่อมผม(อาจจะมองเห็นว่าผมมีลีลาหนักใจนิดๆ)….
โดยให้ผมกลับไปนอนลองคิดดูก่อนก็ได้…..ท่านพูดว่าวันพรุ่งยามเช้าค่อยมาบอกก็ได้ ว่าจะไปหรือไม่………
ผมกลับมานอนคิด….คิดไป คิดมา…..จนกระทั่งแทบๆเที่ยงคืน ก็เลยตกลงใจว่าเอาหล่ะ
เพื่อเป็นการทดแทนพระคุณของผู้บังคับการ ที่ท่านเอ็นดูพวกเรา………พวกเราก็คงจะทดแทนท่าน…
แล้วหลังจากนั้นก็เผื่อคราวหน้าพวกเรากังวลใจ…จะได้มาขออาศัยบารมีของท่านได้………..
ผู้บัญชาการพาผมเดินทางเข้าจังหวัดกรุงเทพมหานคร ต่อจากนั้นอีกสองวัน ที่ผมตอบตกลงท่าน…..
สิ่งของเครื่องใช้ที่ผมนำประจำตัวไปก็ไม่มีอะไรมากมาย……เสื้อผ้าสองสามชุด….ของใช้ส่วนตัวอีกสี่ห้าชิ้น……
ในระหว่างเดินทาง…ผู้บัญชาการก็คุยให้ผมฟังถึงหน้าที่ที่ผมจำต้องรับผิดชอบ..ว่ามีอะไรบ้าง……ตั้งแต่รุ่งสว่างกระทั่งถึงไปนอน…….
สรุปรวมทั้งเป็นจริงอย่างที่ผมจินตนาการภาพไว้ไม่มีไม่ถูก แล้วก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากที่ผมเคยดูแลป้าของผม
เป็นจำเป็นต้องช่วยเหลือผู้ป่วยทุกสิ่งทุกอย่าง ตั้งแต่ตื่น……แปรงฟันให้….ล้างหน้าล้างตาให้…อาบน้ำ..เช็ดตัว…ป้อนข้าว…
พานั่งห้องสุขา..ขัดถู ตูด….จับกลับตัวทุกๆสองชั่วโมง…ทำกายภาพบำบัดให้วันละสองครั้ง….อื่นๆอีกมากมาย ……………….
ผมฟังไปก็ถอนใจไป…..แล้วหลังจากนั้นก็ลุ้นในใจว่าพวกเราจะทนกับภาวะแบบงี้ไปได้สักกี่วันนี่…ไม่เคยรู้กรรมเวรอะไร…..
บ้านย่า….อยู่แถบราชเทวี…..เป็นบ้านข้างหลังโต…มองลักษณะบ้านแล้ว น่าจะเป็นครอบครัวใหญ่ แต่ว่าทำไม๊มีคนอยู่เพียงแค่สองคน…(ผมตั้งปัญหาในใจ)
…..เพียงพอถึงตัวบ้าน ผู้บัญชาการชี้แนะย่าให้ผมรู้จัก…ผมเข้าไปสวัสดีท่านใกล้ๆ….ดูท่านไม่แก่อย่างที่ผมคิดไว้เลย….อายุท่านคงจะสักหกสิบต้นๆจะได้
..ยังมองเต่งตึง..คงอุดมไปด้วยเครื่องสำอางค์บำรุงผิวพรรณ…..ทำนองว่ากลัวแก่อย่างยังไงแบบงั้น…..
ท่านทักผมด้วยอาการและก็คำกล่าวที่คุ้นเคยมากมาย…มากมายจนถึงทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น………..
ผม….ผู้บังคับการ แล้วก็ย่า นั่งคุยไถ่ถามประวัติความเป็นมา ที่มาที่ไป ญาติ อยู่ที่ห้องรับแขก ได้พักใหญ่ๆ…….
กระทั่งย่าบอกผู้บัญชาการว่า…
“วันนี้เวลาสายๆแม่มีนัดกับลูกค้าที่สำนักงาน…..ดีหล่ะที่ พา มด(ชื่อผม)มาวันนี้ จะได้เริ่มงานกันเลย….แล้ว น.(ชื่อผู้บัญชาการ) หล่ะ วันนี้จะค้างตรงนี้หรือกลับ”
…..ผู้บัญชาการตอบ
“ประเดี๋ยวผมขอดูไอ้มดก่อนครับผมแม่….ถ้าเกิดดูแล้วมันได้เรื่องผมก็จะกลับเลย…แต่ว่าถ้าเกิดมันยังขวางๆรีๆผมก็จะอยู่ครู่หนึ่ง…บ่ายๆหรือเย็นๆค่อยกลับขอรับ…อาจจะค้างมิได้”
“เอ้อ..ดี..ถ้าอย่างนั้นป่ะ… มด ไปรู้จักพี่แอน ตอนนี้อาจหิวแล้วหล่ะ….”
ย่าหันมาทางผม แล้วเชิญผมแล้วก็ผู้บังคับการเข้าไปในห้องของคุณแอน ………………………
เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไป…..อย่างแรกที่ทำให้ผมระลึกถึงป้า ที่ผมเคยดูแลท่าน คราวที่มีอาการป่วยเป็นอัมพาต เป็นกลิ่น……
ครับผม มีทั้งยัง กลิ่นยา เหม็นอับๆกลิ่นห้องอาบน้ำ ……มันโชยออกมาสัมผัสกับรูจมูกของผมเข้าอย่างจังเลยนะครับ…..
ผมเริ่มสิ้นหวัง…….ย่าหันมาทางผม..แล้วกล่าว
“นางเอียดมันกลับไปอยู่บ้านไปได้สี่วันแล้วหล่ะ…ห้องมันเลยมองเกลื่อนกลาดๆ…..คุณย่าจะเข้ามาชำระล้าง….พี่แอนเค๊าก็พร่ำบ่นไม่ให้ทำ..บอกให้คอย มดมาก่อน…”
ผมผงกศีรษะแล้วตอบ
“นะครับสักครู่ผมจัดแจงให้ขอรับ” ……………………..
พูดเฉไฉร็จย่าเดินนำพาผมรวมทั้งผู้บังคับการมาที่เตียงของคุณแอน..ซึ่งนอนดูโทรทัศน์อยู่…….
“เป็นยังไงลูก หิวยัง…นี่..แม่พาลูกมือมาช่วยแล้ว…”
ย่าทักคุณแอน ……ผมพนมมือคุณแอนหนึ่งครั้ง…คุณแอนเบาๆเบนหน้ามาทางผม…..
“หวัดดีนะครับ…ชื่อมดหรอ..เออ ใบหน้าขำขันดีนิ…..อิดโรยหน่อยนะ…..”
คุณบอกทักผมเหมือนกับทราบเรื่องราวของผมมานานแล้ว ผมมีความรู้สึกว่า ผู้บัญชาการน่าจะโทรมาเล่า เรื่องราวของผมให้ ย่า และก็คุณแอน ฟัง มาก่อนหน้านี้………..
คุณบอกกับผมเสร็จ แล้วหันไปทักผู้บัญชาการ………………
ผมปลดปล่อยให้ครอบครัวเค๊าคุยกันแล้ว……หันไปมองบริเวณห้อง…..หัวใจหนึ่งรู้สึกว่าจะเริ่มชำระล้างที่ไหนก่อน……..
อีกหัวใจคิดเปรียบอาการระหว่างป้าของผมกับคุณแอน ที่พักผ่อนป่วยไข้อยู่ที่เตียง เนื่องจากว่าถ้าเกิดพินิจจากข้างนอกแล้ว
มองแตกต่างทั้งหมด คุณแอนคุณมองเค้าหน้าแจ่มใส ไม่ราวกับคนไข้เลยสักหน่อยเดียว
(อาจเกิดจากผมยังไม่สามารถที่จะเห็นสภาพร่างกาย แขนขา ที่ลีบแห้ง ด้วยเหตุว่ามิได้ใช้งานมานานนับปี ก็เป็นไปได้ )…….
ผมวุ่นอยู่กับการกวาดห้องให้เรียบร้อยอยู่พักนึง ตอนที่ย่าได้ขอตัวไปสถานที่ทำงาน
ภายหลังที่ยืนคุยอยู่กับผู้บัญชาการและก็คุณแอนพักใหญ่ ส่วนผู้บัญชาการยังคงยืนคุยอย่างตามใจน้องสาว อยู่ที่ด้านข้างเตียงของคุณแอน……..
มองผู้บัญชาการคงรักน้องสาวคนนี้ของแกมาก…..แน่ หล่ะสิ……เนื่องจากว่าหากผมทายใจไม่ผิด คุณแอนคุณน่าจะเป็นลูกหลงของบ้าน…….
คุณคงจะอายุห่างจากผู้บัญชาการของผมมากมาย…….ผมว่าน่าจะมากยิ่งกว่ายี่สิบปีก็เป็นไปได้………….
ใช่แล้ว……เนื่องจากในระหว่างนั่งมาในรถยนต์….ผู้บังคับการเล่าให้ผมฟังถึงประวัติความเป็นมาของคุณแอนว่า..
คุณพึ่งจะสำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเมื่อสามปีให้หลัง แล้วได้รับอุบัติเหตุทางรถยนต์ ได้เกือบจะๆปีมานี่เอง…..
ถ้าเกิดจะทายใจผมว่าเดี๋ยวนี้คุณอาจจะอายุราวๆ ยี่สิบห้า ยี่สิบหก คงจะได้ ………ผมคิดไปปฏิบัติงานไป…จนถึงผู้บัญชาการเรียกผม…
“มด…..ไปชูของกินในห้องครัวมาป่ะ…สักครู่ผู้บังคับการจะป้อนข้าว คุณแอนให้พวกเรามองเป็นตัวอย่าง” …….
ที่บ้านย่านี่เค๊าไม่ทำครัวคุ้นเคยหรอกนะครับ….เค๊าใช้แนวทางผูกปิ่นโตแทน ….ซึ่งจะมีคนเอาของกินมาส่งให้ทุกมื้อ…..
…………ผมมองผู้บัญชาการป้อนข้าวให้ท่านแอนอยู่พักนึง คุณแอนคุณกินอาหารได้พอสมควรนะครับ……
เมื่อป้อนข้าวเสร็จผู้บัญชาการส่งถาดของกินให้ผมแล้วให้ผมป้อนผลไม้ให้ท่านแอน….ท่านบอกให้ผมทดสอบงาน….
เผื่อมีอะไรเคอะๆเขินๆจะได้เสนอแนะกัน…..ผมผ่านงานป้อนของกินไปได้ฉลุย. ….จนถึงผู้บังคับการดูว่าผมเก่ง
ก็แน่หล่ะ…ผมมีประสบการณ์มาแล้วนี่…เรื่องอะไรจะให้เสียชื่อเสียงหล่ะ…….คุณแอนคุณก็ดูทีท่าจะถูกใจผม….
คุณคุยไปด้วยทานผลไม้ไปด้วย……มองคุณสนุกสนานรื่นเริง….ไม่เหงาซึมราวกับคนเจ็บปกติเลย…….
ผมว่าคุณไม่ได้ต่างอะไรอะไรจากคนธรรมดาเลย..ก็แค่คุณขยับแขน ขา เอว มิได้เท่านั้นเอง…………..
รับประทานข้าว ผลไม้เสร็จ คุณให้ผมแปรงฟันให้…..ผู้บัญชาการยังคงยืนดูแลดูแลการกระทำหน้าที่ของผมโดยไม่ละสายตา…….
พร้อมด้วยยืนดูผมอยู่โดยตลอด จนกระทั่งผมชักเริ่มเขินๆแล้ว……..เมื่อทุกๆสิ่งทุกๆอย่างเสร็จสมบูรณ์…….
ผู้บัญชาการเชิญชวนผมไปคุยภายนอกห้อง เพื่อคุณแอนคุณพัก……เมื่อคุย…เน้นหน้าที่ต่างๆเสร็จผู้บังคับการ ขอตัวกลับ……
โดยปลดปล่อยให้ผมอยู่ปฏิบัติภารกิจดูแลคุณแอนสองต่อสอง………….
ผมผ่านงานเวลาเช้าของวันไปได้อย่างสบายๆ…..ไม่มีอะไรขัดข้อง เหน็ดเหนื่อยหน่อยก็ เป็นการที่จำต้องกวาดขัดภาย
ในห้องนอนของคุณแอนให้ ไม่มีฝุ่นละออง ที่ไม่มีกลิ่นต่างๆ………….
เมื่อทุกๆสิ่งทุกๆอย่างเป็นระเบียบ….คุณแอนขอให้ผมเข็นเตียงของคุณออกมาภายนอก เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศที่ซ้ำๆซากๆในห้องนอน…..
ผมปฏิบัติตามที่คุณขอความช่วยเหลือ…..แล้วขอตัวไปเก็บสิ่งของส่วนตัว รวมทั้งอาบน้ำอาบหนอง………
เมื่อผมทำธุระส่วนตัวเสร็จ….คนส่งของกินก็นำปิ่นโตของกินมาให้…….ผมมองเวลา….ก็ได้เวลาข้าวเที่ยงพอดิบพอดี…..
ผมจัดการนำของกินมาที่เตียงของคุณแอน…รวมทั้งป้อนคุณเสมือนอย่างที่ผู้บัญชาการทำให้มองเช้าตรู่……คุณรับประทานอาหารไป…คุยกับผมไปด้วย…
“มดนี่ขยันนะ…มองสิ ห้องของพี่ที่มองเกลื่อนกลาดๆ….มดก็ทำเดี๋ยวเดียวเสร็จแล้ว…..นี่หากมดยังไม่มาพี่อาจจะจำเป็นต้องนอนจมอยู่กับ กลิ่นเหม็นอับๆแบบงั้นอีกยาวนานหลายวันแน่”
ผมตอบสั้นๆ” ขอรับ ”
คุณบอกต่อ “ประเดี๋ยวกินข้าว รับประทานยาเสร็จ พี่จะอาบน้ำนะ ……ช่วยจัดให้พี่หน่อย……” ผมทำตามึนงง …….คุณบอกต่อ
“ไม่ต้องสับสนหรอก ประเดี๋ยวพี่บอกเองแหล่ะว่าจำต้องทำยังไงบ้าง….นี่สองวันแล้ว …..ที่ได้แม้กระนั้นเช็ดตัว เนื่องจากว่าไม่ได้อยากต้องการกวนคุณ
แม่….อาบน้ำให้พี่อ่ะ มันจะต้องใช้เวลามากมาย กว่าจะราดน้ำ กว่าจะฟอกสบู่ ล้างสบู่ รวมทั้งถูแห้ง …….คงจะไม่รังเกียจนะ”……..
ผมใคร่ครวญในใจ….แล้วก็ตอบ
“ไม่รังเกียจหรอกครับผมพี่….ผมเคยทำให้ป้าของผมมาแล้ว” ……….
ผมป้อนข้าว ป้อนยาให้ท่านแอนเสร็จแล้ว…..จัดเตรียมจะเอาถาดของกินไปเก็บ…
คุณตะคอกบอกผมว่า มดทานข้าวก่อนก็ได้….นี่มองเห็นยังมิได้รับประทานตั้งแต่ตอนเช้าไม่ใช่หรอ…..ประเดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไป พี่ช่วยอะไรมิได้นะ…..
ผมแผดเสียงตอบ “ขอรับ”
ผมรับประทานข้าว…ล้างถ้วยชาม….จานชามเสร็จ แล้วรีบกลับมาที่เตียงของคุณแอน…..คุณถามผมว่า..
“เสร็จแล้วนะ ธุระคุณ…..ถ้าอย่างนั้นเข็นเตียงพี่ไปในห้องป่ะ…ประเดี๋ยวจะพูดว่าจะต้องทำยังไงบ้าง”……….
ผมจะเข็นคุณกลับเข้าที่เข้าทางเดิมในห้อง…….
“ไม่..ไม่…..ไม่….เข็นไปในสุขาเลย ขืนอาบที่ตรงนี้พื้นก็เฉอะแฉะหมดสิ”…..
คุณโบ้ยปากเช่นเดียวกับการชี้ทาง ให้ผมเข็นเตียงของคุณเข้าไปในห้องอาบน้ำ…..ด้านในห้องนอน…….
ความจริงผมคิดอยู่นานแล้วว่าไอ้ห้องสุขานี่มันทำมั๊ย มันถึงได้ใหญ่ไม่ถูกของประชาชนชาวช่องเค๊าจัง
มาถึงบางอ๋อก็อีนี้แหล่ะขอรับ….มันใหญ่จริงๆ………ผมเข็นเตียงคุณแอนไปใกล้กับก๊อก คุณบอกให้ผมหยุด….
“พอละ….ต่อไปนี้ มดถอดพวกผ้าที่เอาไว้ปูที่นอน ปลอกสำหรับใส่หมอน คัดแยกออกไปไว้ภายนอกนะ สักครู่มันแฉะ ….”
ผมทำตามอย่างที่คุณบอก…..โดยเริ่มที่ผ้าที่มีไว้สำหรับคลุมตัวของคุณแอน…..ผมเบาๆดึงมันออกมาจากตัวของคุณแอน………….
และก็แล้ว สิ่งที่สร้างความสนเท่ห์ใจให้ผมปัจจุบันนี้ ก็ไม่พ้นสรีระร่างกาย ด้านในชุดใส่สำหรับนอนบา